Tutaj na dzieci polują dorośli – recenzja książki Wróg

Rzecz się dzieje w Londynie, w czasie bliżej nieokreślonym (choć można się domyślić, że w teraźniejszym). Świat, który znamy zniknął. Wszyscy powyżej piętnastego roku życia zarazili się chorobą nieznanego pochodzenia. Zarażeni umierają albo zamieniają się w coś, co przypomina zombie. Są żądni krwi, zarażają poprzez ugryzienie i polują na jedynych ocalałych – dzieci.

Dzieci nie zostało jednak zbyt wiele. Część została zabita już na początku, zanim jeszcze zaraza nie ogarnęła wszystkich. Część pozabijała się pomiędzy sobą, gdy poczuli, że świat dorosłych już ich nie ogranicza. Reszta zorganizowała się w grupy i znalazła schronienie w dużych budynkach, takich jak markety. W grupach panuje hierarchia i każdy ma jakieś zadanie. Jest przywódca, zastępca, pielęgniarz, są mózgowcy, którzy tworzą wynalazki do obrony, żołnierze, strażnicy oraz opiekunowie dzieci. Życie tych młodych ludzi zależy od ich pomysłowości, odwagi i sprytu. Muszą wychodzić na miasto w poszukiwaniu żywności, której jest coraz mniej. Za każdym razem narażają się na ryzyko spotkania dorosłych, którzy dzień po dniu pomniejszają ich liczebność.

Miasto jest zrujnowane. Od półtora roku nic nie funkcjonuje, nic nie jest wytwarzane, a każdy dom, sklep, szpital, szkoła, wszystko jest zniszczone i splądrowane. Nie ma komunikacji. Dzieci nie wiedzą czy istnieją gdzieś inne grupy, czy cały świat tak wygląda.

Wszystko jest w porządku, dopóki się coś robi, dopóki nie zaczyna się myśleć.

Główna grupa na której skupił się autor, ukrywa się w jednym z droższych marketów, to jej członkowie są opisywani najczęściej. Jest jeszcze mniejsza grupa z innego marketu, która początkowo z nimi rywalizuje, później jednak następuje połączenie grup dla wspólnego celu: dotarcie do miejsca, gdzie  podobno żyją inne dzieci. Jak przebiegnie droga i co zastaną na miejscu?

Fabuła i klimat

Autor użył zabiegu, który bardzo rzadko spotyka się w literaturze. Nie wyróżnił żadnego z bohaterów. Głównym bohaterem są dzieci. Każde po trochu. Dzięki temu nie przywiązujemy się do żadnego konkretnego dziecka a kibicujemy wszystkim. Oczywiście są dzieci bardziej wyróżnione, które poznajemy trochę lepiej. Nie należy się jednak do nich przyzwyczajać za bardzo.

Druga rzecz, która mi się podobała to klimat powieści. Opisywany świat poznajemy w trakcie wędrówki dzieci przez miasto. Jest mroczno, straszne i krwawo. W każdym zakamarku może czaić się śmierć.

Zawsze mówiła, że kiedy człowiek jest przygnębiony, to potrzeba mu smutnej muzyki. »Ostatnie, czego ci trzeba, to żeby cię ktoś pocieszał. Cytat z książki Wróg

Migawki wspomnień dzieci o przeszłym życiu sprawiają, że jeszcze dobitniej uzmysławiamy sobie w jakiej sytuacji znajdują się obecnie. Rozpoznają ulice pod wpływem wspomnień, które przynoszą im ból. Świat przedstawiony nie jest zbyt rozwinięty, co zupełnie nie przeszkadza. Skupiamy się na tym, co jest w pobliżu dzieci. Mamy wgląd w to, co one widzą. Nie mają bowiem informacji na temat tego, jak wygląda reszta świata. Bohaterowie nie są analizowani, jednak poznajemy ich na tyle, by wyrobić sobie zdanie na ich temat. Fabuła nie jest mocno skomplikowana, posiada jednak kilka wątków pobocznych, które obserwujemy równolegle. Po za tym tempo książki jest naprawdę równe i szybkie.

Myślisz, że wróg cię nie dopadnie? Ty sam wkrótce nim będziesz…

Podsumowanie

“Wróg” autorstwa Charliego Higsona to opowieść o przyjaźni i lojalności a także woli życia. Do czego możemy się posunąć, żeby przeżyć a jednocześnie nie zatracić człowieczeństwa? Bohaterowie bardzo często muszą zmierzyć się z takim pytaniem i wybrać to, co uważają za najlepsze. Nie jest to książka dla bardzo młodych osób, gdyż sporo tutaj brutalnych scen, chociaż jest to dość wyważone i autor nie epatuje nadmiernie krwawymi opisami.

Moim zdaniem jest to dobra książka w swoim gatunku. Fabuła jest spójna, postacie wiarygodne, akcja wciągająca a styl bardzo dobry. Chociaż jest to literatura młodzieżowa, to jako dorosły czytelnik mogę zapewnić, że takowego też wciągnie.