Stary Testament kłamie – recenzja książki Arka

Czy najważniejsze odkrycie archeologiczne w historii świata może oznaczać koniec istnienia gatunku ludzkiego?

Motyw biblijnego potopu to jedna z ciekawszych zagadek, nie tylko dla teologów, ale również dla archeologów. Od lat ludzie poszukują miejsca, w którym osiadła biblijna Arka Noego, zaraz po tym jak opadły niszczycielskie wody potopu. Powstało już masę teorii i przypuszczeń na ten temat, artykułów oraz wywodów, często sprzecznych ze sobą. Po co jednak prowadzić konflikt z innymi badaczami historii, jeśli można po prostu swoją wizję ubrać w powieść, dorzucić kilka smaczków i wydać ciekawą książkę? Tak też uczynił Boyd Morrison pisząc swoją interpretację biblijnej zagłady ludzkości.

Apokaliptyczny potop wcale nie musiał być taki, jaki znamy ze Starego Testamentu, być może drobne detale zatarły się podczas kolejnych przekładów z pierwowzoru hebrajskiego, dając nam zupełnie błędny obraz. Warto zagłębić się w temat i zastanowić nad prawdami utartymi przez lata, by zyskać szersze spojrzenie, tak jak autor książki Arka.

Na twoich oczach ginie człowiek, później jest tylko gorzej – Rys fabuły

“Arka” autorstwa Boyd Morrisona to nie książka o teoriach spiskowych, czy antyreligijnych wywodach. To naprawdę kawałek dobrej powieści przygodowo-sensacyjnej z wątkami kryminału, osadzonej w czasach XXI wieku. Jest akcja, są pościgi, strzelaniny, intryga oraz spisek. Pojawia się również romans, jednak cały czas na głównym planie mamy ciekawą historię pani archeolog, Dilary Kenner, która zostaje ściągnięta z prowadzonych badań w Peru przez przyjaciela rodziny Sama Watsona. Zwyczajne spotkanie przeradza się w wir, z pozoru niepowiązanych ze sobą zdarzeń.

Od pierwszych stron książki mamy zderzenie z dynamiczną akcją: podczas spotkania główna bohaterka staje się świadkiem morderstwa, a jedyne, do czego udaje się jej dotrzeć to strzępek informacji o jej ojcu. Pojedyncze nazwiska, miejsca, oraz to, że jej ojciec odnalazł Arkę Noego. Teraz zaginął, a ona sama jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie.

Jak na panią archeolog przystało, ciekawość bierze górę i Dilara podejmuje niebezpieczne wyzwanie odszukania odpowiedzi na męczące ją pytania. Próbuje dowiedzieć się, dlaczego tak wielkie odkrycie, marzenie życia jej ojca, nie zostało nagłośnione. Splot wydarzeń nakierowuje bohaterkę na coraz dramatyczniejsze sytuacje, zamach na jej życie (i to nie jeden) utwierdza ją w przekonaniu, że musi działać szybko i rozważnie.

Autor sprawnie bawi się czytelnikiem serwując potężne wzloty i spadki adrenaliny, rozpędzając wartką akcję, by następnie wyhamować ją na kolejne kilkanaście stron. Od momentu, kiedy pani archeolog spotyka Tylera Locke, eksperta od badań katastrof lotniczych, inżyniera i byłego komandosa, sprawy zaczynają nabierać poważniejszego obrotu. Tutaj już nie chodzi o życie kilku osób, a raczej o losy ludzkości. Arka okazuje się śmiertelnym zagrożeniem, bronią, która możne po raz kolejny uczestniczyć w zagładzie ludzkości. Dilara i nowo poznany, bystry i przebiegły Locke mają coraz mniej czasu na połączenie wszystkich faktów i wskazówek, by uratować swoje życie i odmienić losy Ziemi.

Zadarli ze złym człowiekiem – Bohaterowie

Głównym bohaterem powieści jest Tyler Locke, o czym świadczy nazwa cyklu składającego się z dwóch tomów. Jest to zabawny gość, inteligentny, sprytny, z nieco smutną przeszłością. Człowiek uparty i konsekwentny. Jest pracownikiem potężnej korporacji zajmującej się badaniami nad nowoczesnym sprzętem, również dla armii. Ma spore udziały w firmie, więc może sobie pozwolić na najnowocześniejsze gadżety, co z pełną satysfakcją autor wplata w kolejne fragmenty powieści (np. ucieczka największą ciężarówką świata, 203 tonowy Liebherr, czy też przejażdżka elektrycznym samochodem osobowym Tesla). Interesujący i budzący sympatię bohater od pierwszych stron książki z pewnością zyskał sympatię niejednego czytelnika.

Drugą ważną postacią jest pani archeolog, Dilara Kenner, która niefortunnie zostaje wplątana w niebezpieczną grę, zapoczątkowaną odkryciem ojca – znanego i cenionego na całym świecie archeologa, fanatycznie poszukującego zaginionej, biblijnej Arki Noego. Momentami nieporadna, ale również budząca pozytywne uczucia bohaterka.

W książce widać podział na “dobrych i złych” bohaterów. Co ciekawe, nawet przeciwnicy oraz ich bossowie, są w interesujący sposób przedstawieni w książce. Nie będę zdradzał zbyt wiele, powiem tylko, że najczarniejszy charakter w powieści niestety nie budzi większych negatywnych odczuć, mimo iż autor zamierzał tak go rysować. Być może pozytywni bohaterowie wychodzą Morrisonowi lepiej?

Podsumowanie

Książkę można pochłonąć naraz, jeśli tylko przetrzyma się kilka nudniejszych fragmentów. Akcja budowana przez Morrisona jest przemyślana, przyspiesza w dynamicznych momentach fabuły i zwalnia, gdy pojawia się potrzeba przemyślenia. Czytelnik może czuć się nieco prowadzony za rękę przez zakamarki intrygi, co może szybko zepsuć zabawę z odkrywania osoby stojącej za całym zamieszaniem. Książka nie daje zbyt wiele pola do popisu lubiącym główkować, jest raczej przyjemną sensacją, przy której można się dobrze bawić.

Powieść Morrisona jest wiarygodna z kilku powodów, przede wszystkim historia w niej opisana ma sens i mogłaby się wydarzyć naprawdę. Poza tym, autor to specjalista w swojej branży naukowej, inżynier, pracował w wytwórni zbrojeniowej specjalizującej się w produkcji statków powietrznych, ściśle współpracującej z NASA. Dodatkowo, uzyskał doktorat z inżynierii przemysłowej, zatem rozważania na temat lotnictwa oraz technologii opisywane są w sprawny i rzeczowy sposób. Po części mam wrażenie, że autor mocno utożsamia się z głównym bohaterem, wplatając w tą postać dużą cząstkę siebie.

Sam motyw biblijnej Arki Noego jest tak naprawdę tłem dla całej akcji i poczynań bohaterów. Przy pomocy mocno sceptycznego bohatera Tylera Locke, autor stawia ciekawe pytania odnośnie samego potopu oraz opisów z Księgi Rodzaju. Interesujące podejście do tematu Arki, ubrane w rozbudowaną intrygę, przez którą ciekawie jest się przegryzać wraz z bohaterami powieści.